Pelophylax lessonae
Amphibia → Anura → Ranidae → Pelophylax → Pelophylax lessonae
Rana vërde picina
Lessona's Kikker ( Pelophylax lessonae ) behoort tot de meest elegante vertegenwoordigers van de groene kikkers en is gemakkelijk te herkennen aan zijn middelgrote tot kleine formaat en de levendige rugkleur, variërend van helder groen tot groenbruin, bijna altijd versierd met kleine donkere vlekken.
Mannetjes vertonen karakteristieke uitwendige kwaakblazen die wit zijn en tijdens de voortplantingsperiode duidelijk zichtbaar worden.
Vrouwtjes bereiken een iets grotere lengte (tot 7 cm), terwijl mannetjes zelden langer worden dan 6,5 cm.
Seksueel dimorfisme uit zich ook in de donkere grijze bruidskussentjes op de duimen van de mannetjes en in de grotere stevigheid van de voorpoten, typische kenmerken ter voorbereiding op de paring.
Bij de geboorte meten de larven ongeveer 6–7 mm, hebben een bruinachtige kleur met vage gouden vlekjes, en onder gunstige omstandigheden is hun ontwikkeling na ongeveer drie maanden voltooid.
In West-Ligurië komt Lessona's Kikker gefragmenteerd voor, voornamelijk in de overgebleven wetlands van de laagvlakten en uitlopers, van zeeniveau tot ongeveer 500 m hoogte.
De soort ontbreekt in de binnenlandse berggebieden en vertoont vaak geïsoleerde populaties die zeer gevoelig zijn voor veranderingen in het milieu.
In West-Ligurië geldt de aanwezigheid van deze soort als een belangrijke indicator voor de milieukwaliteit van aquatische systemen en kustvalleien, waar hij overleeft ondanks het voortdurende verlies van geschikte habitats.
Hij geeft de voorkeur aan waterrijke omgevingen met veel ondergedoken en oevervegetatie: permanente poelen, langzaam stromende kanalen, plassen, kleine meren en zoetwatermoerassen aan de kust zijn zijn favoriete leefgebieden.
Vaak wordt hij waargenomen in tegenwoordig zeldzame moerasgebieden, waar dicht riet en een weelderige plantengroei de voortplanting en het overleven van de larven bevorderen.
Zijn habitatkeuze getuigt van een grote gevoeligheid voor veranderingen in het waterregime en de waterkwaliteit.
Lessona's Kikker is zowel overdag als 's nachts actief, met een piek in de schemering, wanneer volwassen mannetjes karakteristieke roepgeluiden laten horen die op grote afstand te horen zijn.
De winterrustperiode duurt doorgaans van november tot februari–maart, afhankelijk van hoogte en lokaal klimaat: gedurende deze periode zoeken de dieren beschutting in de modder of tussen vegetatie nabij water.
De voortplanting vindt plaats tussen april en juni; na de paring leggen de vrouwtjes 800 tot 2.000 eieren in geleiachtige klompen die zich hechten aan ondergedoken planten, wat zorgt voor zuurstofvoorziening en bescherming van de embryo's.
Lessona's Kikker is een opportunist en voedt zich hoofdzakelijk met water- en landinsecten, aangevuld met kleine kreeftachtigen, weekdieren en, zeldzamer, kleine gewervelden.
De larven zijn herbivoor en microfaag en geven de voorkeur aan algen, plantaardig afval en kleine ongewervelden die tussen de ondergedoken planten leven.
Dankzij deze voedingsflexibiliteit kan de soort ook periodes van voedselschaarste doorstaan en zich aanpassen aan verschillende micro-omgevingen.
De belangrijkste bedreigingen voor Lessona's Kikker in Ligurië zijn de voortdurende vernietiging, versnippering en achteruitgang van waterrijke habitats, chemische watervervuiling (pesticiden en landbouwafspoeling), introductie van roofvissen en concurrentie met andere groene kikkersoorten.
Veranderingen in het waterregime en de verspreiding van opkomende ziekten (schimmelinfecties) dragen eveneens bij aan het ernstig in gevaar brengen van het voortbestaan van de resterende populaties.
Lessona's Kikker is bijzonder interessant vanwege zijn deelname aan een complex natuurlijk hybridisatiesysteem met andere groene kikkers (zoals Pelophylax kl. esculentus ), een fenomeen dat zijn evolutionaire geschiedenis en populatiedynamiek uniek maakt.
De roep van de mannetjes, helder en onderscheidend, is een effectief soortspecifiek herkenningssignaal.
Hij vertoont een sterke trouw aan traditionele voortplantingsplaatsen en een uitgesproken afhankelijkheid van waterrijke omgevingen in vergelijking met verwante soorten.
In West-Ligurië wordt hij voortdurend gemonitord om de integriteit van de populatie en de ecologische relaties met andere groene kikkersoorten te beoordelen.
Het behoud van de soort hangt strikt samen met de bescherming en het herstel van de resterende wetlands en het behoud van schoon water; actieve beheermaatregelen zijn nu essentieel gezien de gestage achteruitgang in de afgelopen decennia als gevolg van ingrijpende milieuveranderingen.
