Hyla intermedia
Amphibia → Anura → Hylidae → Hyla → Hyla intermedia
Rana verda, Granögia
De Italiaanse boomkikker ( Hyla intermedia ) is een kleine anura-amfibie die doorgaans wordt gekenmerkt door een heldergroene kleur, hoewel deze kan variëren van lichtgroen tot donkerdere tinten, soms met een lichte geelachtige of bruinachtige gloed.
Het lichaam is slank, met een gladde huid en goed ontwikkelde zwemvliezen aan de achterpoten, typisch voor boombewonende soorten.
Volwassen dieren vertonen uitgesproken seksueel dimorfisme: mannetjes bereiken doorgaans een lengte tussen 3 en 4 cm, terwijl vrouwtjes iets groter zijn en tot 4,5 cm kunnen worden.
Tijdens het voortplantingsseizoen ontwikkelen mannetjes een opvallende bruinachtige keelzak en bruidskussentjes op hun duimen.
Vrouwtjes onderscheiden zich door hun grotere formaat en het ontbreken van een goed ontwikkelde keelzak.
Kikkervisjes meten bij het uitkomen ongeveer 5–6 mm en zijn groenbruin met gouden vlekjes.
In West-Ligurië heeft de Italiaanse boomkikker ( Hyla intermedia ) een vrij gefragmenteerde verspreiding, van zeeniveau tot ongeveer 1.000 m hoogte.
De soort komt voor in de belangrijkste valleien – zoals Valle Arroscia, Valle del Lerrone en Valle Impero – evenals in enkele kustgebieden waar wetlands, ook secundaire, aanwezig zijn.
Fragmentatie hangt vooral samen met het verlies en de achteruitgang van geschikte habitats door verstedelijking en veranderingen in het landschap.
De Italiaanse boomkikker ( Hyla intermedia ) geeft de voorkeur aan vochtige omgevingen met een overvloed aan bomen of struiken.
Hij is typisch voor rietvelden, rivieroevers, poelen, kleine meren, sloten, maar ook voor traditioneel landbouwgebied met heggen, moestuinen, boomgaarden, stadsparken en tuinen, mits er stilstaand of langzaam stromend water aanwezig is, ten minste tijdens de voortplantingsperiode.
De aanwezigheid van struiken en bomen is essentieel, aangezien deze soort veel tijd doorbrengt op stengels en verhoogde bladeren.
De activiteit van de Italiaanse boomkikker ( Hyla intermedia ) is voornamelijk nachtelijk en schemeractief.
De actieve periode loopt meestal van begin maart tot oktober, met een verlengde winterrustfase, doorgaans van november tot maart, afhankelijk van hoogte en klimaat.
Het voortplantingsseizoen begint tussen maart en april en kan doorgaan tot in de vroege zomermaanden.
Mannetjes staan bekend om hun krachtige en herhaalde roep, die op tientallen meters afstand duidelijk hoorbaar is, bedoeld om vrouwtjes naar afzetplaatsen te lokken, bestaande uit stilstaand of langzaam stromend water rijk aan waterplanten.
De voortplanting vindt plaats door het afzetten van 200–1.000 eitjes in kleine groepjes die aan ondergedoken planten worden gehecht.
De larvale cyclus duurt meestal 2–3 maanden, waarna de metamorfose plaatsvindt.
Het dieet van de Italiaanse boomkikker ( Hyla intermedia ) varieert naargelang het ontwikkelingsstadium.
Volwassen dieren zijn voornamelijk insecteneters en jagen op diverse kleine ongewervelden, waaronder:
Kikkervisjes voeden zich vooral met algen en organisch detritus in het water.
De belangrijkste bedreigingen voor het voortbestaan van de Italiaanse boomkikker ( Hyla intermedia ) in West-Ligurië zijn gerelateerd aan:
De Italiaanse boomkikker ( Hyla intermedia ) staat bekend om zijn vermogen om van kleur te veranderen afhankelijk van temperatuur, vochtigheid en fysiologische toestand, variërend van helder groen tot meer doffe of geelachtige tinten.
De tenen zijn voorzien van hechtschijfjes waarmee het dier behendig kan klimmen tussen takken, bladeren en riet.
De intensiteit en kracht van de roep van mannetjes tijdens de lentenachten maken het tot een van de krachtigste roepen onder Europese amfibieën in verhouding tot de lichaamsgrootte.
De soort wordt beschouwd als een uitstekende indicator voor de milieukwaliteit van waterrijke ecosystemen.
In West-Ligurië wordt de soort gemonitord door wetenschappelijke organisaties en natuurverenigingen, die de demografische trends en de integriteit van de resterende populaties volgen en haar beschouwen als een sleutelelement voor de ecologische samenhang in het gebied.
